Rada małpa, że się śmieli,

Kiedy mogła udać człeka,

Widząc panią raz w kąpieli,

Wlazła pod stół — cicho czeka.

Pani wyszła, drzwi zamknęła;

Małpa figlarz — nuż do dzieła!

Wziąwszy pański czepek ranny,

Prześcieradło

I zwierciadło —Szust do wanny!

Dalej kurki kręcić żwawo!

W lewo, w prawo,

Z dołu, z góry,

Aż się ukrop puścił z rury.

Ciepło — miło — niebo — raj!

Małpa myśli:

„W to mi graj!

”Hajże!

Kozły, nurki, zwroty,

Figle, psoty,

Aż się wody pod nią mącą!

Ale ciepła coś za wiele...

Trochę nadto..

Ba, gorąco!...

Fraszka! małpa nie cielę,

Sobie poradzi:

Skąd ukrop ciecze,

Tam palec wsadzi.

— Aj, gwałtu!

Piecze!

Nie ma co czekać,

Trzeba uciekać!

Małpa w nogi,

Ukrop za nią

— tuż, tuż w tropy,

Aż pod progi.

To nie żarty

— parzy stopy...

Dalej w okno!...

Brzęk! — Uciekła!

Że tylko palce popiekła,

Nader szczęśliwa.

Tak to zwykle małpom bywa.