na podstawie baśni sudańskiej
cz2 'Opowieść gazeli o sułtańskim pałacu w Dżedda'

Po śmierci swojej ukochanej żony Darai załamał się tak bardzo iż nie miał chęci do życia. Wkrótce wpadł w wielką biedę,żebrał po domach. Pewnego dnia wśród sterty śmieci znalazł srebrnego talara. Uradował się bardzo bo mógł zakupić dużo pokarmu i w końcu najeść się do syta....Po drodze na bazar gdzie zamierzał zrealizować swoje plany spotkał wieśniaka, który w dużym koszyku niósł na sprzedaż piękną, małą gazele. Darai był człowiekiem dobrego serca i zamiast najeść się do syta kupił za znalezionego talara biedne, przerażone zwierzątko. Gawiedź zgromadzona na targu drwiła z niego i z jego zakupu bezlitośnie. Darai wziął gazelę na ramiona i zaniósł do swojego legowiska w starych kamieniołomach pod miastem. Od tego dnia nie czuł się tak bardzo samotny. Zrywał się o świcie i szukał dla zwierzęcia jedzenia. Pewnej nocy obudził zszokowanego Darai głos gazeli, która odezwała się do niego ludzkim głosem. Gazela powiedziała mu, że nie chce być dla niego ciężarem i co rano będzie od niego odchodzić by paść się na soczystych łąkach, hen daleko a wieczorem kiedy słonce zajdzie będzie wracać do niego. Tak też się stało.... Uratowane od śmierci zwierzę postanowiło po pewnym czasie odwdzięczyć się swojemu wybawcy i ruszyło w świat, by znaleźć sposób na uczynienie go szczęśliwym i bogatym. Wkrótce tak też się stało. Dzięki gazeli Darai został mężem pięknej Fatimy, córki sułtana. Warto, zachęcam „dużych i małych” wielbicieli czarodziejskich baśni...

autor opisu : 'niebieskieszyby'