W zaczarowanym ogrodzie, w królestwie kwiatów, przyszedł na świat mały piękny kwiat - królewicz. Wychowywany przez niańki - kwiaty, kształcony przez profesorów - owady, piękny królewicz czuł się nieszczęśliwy. Za to uwielbiał szermierkę i jazdę na motylach i ważkach.
Rodzice postanowili go ożenić. Zaproszono więc najpiękniejsze kwiaty-panny z całego królestwa. W tym czasie królewicz stroił się na bal i usłyszał za oknem pieśń słowika, który śpiewał o biednej dziewczynie w dalekim szarym mieście, która nigdy nie widziała piękna. Królewicz poprosił słowika by ten zaniósł go do biednej dziewczyny. „Gdy mnie zobaczy – pomyślał – zobaczy piękno”. Słowik spełnił jego życzenie i zostawił go na oknie. Gdy dziewczyna ujrzała królewicza, była uszczęśliwiona. Ale zaraz potem pomyślała, że to tylko sen, który wkrótce zniknie. Tymczasem słowik przynaglał go do powrotu. Zostanę tu – powiedział królewicz – przecież nie jestem snem”. Rano dziewczyna zobaczyła na parapecie zwiędły kwiat. Teraz była pewna, że to nie był sen, że ujrzała prawdziwe piękno.

Autor opisu do bajki ‘Jawa4*’