<<< Powrót
Opis

Walentin Pietrowicz Katajew, (ur. 16 stycznia 1897, zm. 12 kwietnia 1986) - rosyjski i sowiecki pisarz, autor powieści, dramatów i scenariuszy filmowych. 

Twórczość
Katajew debiutował w 1910 w prasie odeskiej.
W latach 20. wydał cykl utworów satyrycznych.
Jego pierwsza powieść Defraudanci (1926, wydanie polskie 1957), wkrótce przeniesiona na deski teatralne i zekranizowana w 1931 była gogolowską satyrą wykpiwającą przerost biurokracji.
W 1928 napisał komedię "Kwadratura koła", ukazującą problemy mieszkaniowe poprzez perypetie dwóch małżeństw dzielących jeden pokój.
Opublikował również kilka powieści awanturniczo-fantastycznych oraz opowiadań niesamowitych.
W 1932 wydał powieść o budowniczych Magnitogorska Czasie, naprzód! (wydanie polskie 1936), wprowadzając do swej prozy elementy poetyki futurystycznej i socrealistycznej - fabuła utworu osnuta jest wokół bicia rekordu w ilości betonu włożonego w fundamenty pieca hutniczego. Tytuł został zaczerpnięty z wiersza Włodzimierza Majakowskiego. Katajew był również współautorem scenariusza filmu zrealizowanego na podstawie powieści w 1965.
Przejawem zwrotu ku poetyce socrealistycznej a także lojalności wobec obowiązującej wykładni ideologicznej był udział Katajewa w wyprawie grupy uznanych pisarzy na teren budowy kanału Białomorskiego, której efektem była napisana przez 35 autorów książka pt. Białomorsko-Bałtycki kanał imienia Stalina. Historia budowy pod redakcją Gorkiego i Leopolda Awerbacha.
Rozgłos przyniosła Katajewowi tetralogia "Fale Morza Czarnego".
Pierwszą część cyklu stanowi powieść Samotny biały żagiel (1936, wydanie polskie 1938), w znacznym stopniu autobiograficzna, przedstawiając wydarzenia 1905 roku z perspektywy dzieci. Tytuł utworu został zaczerpnięty z wiersza Lermontowa. Powieść została przetłumaczona na wiele języków i dwukrotnie zekranizowana - w 1937 (Katajew był współautorem scenariusza) i w 1975.
Już po wojnie ukazały się kolejne cześci cyklu, o silniejszym wydźwięku propagandowym, dotyczące rewolucji i obu wojen światowych - Chutor w stepie (1956, wydanie polskie 1957),
Za władzę Rad (1948, wydanie polskie 1955, późniejszy wariant Katakumby 1961) i
Zimowy wiatr (1961, wydanie polskie 1963).
W okresie II wojny światowej Katajew napisał serię opowiadań wojennych oraz powieść dla młodzieży Syn pułku (1945, wydanie polskie 1950).
Od 1964 zmienił styl pisarstwa, skłaniając się ku prozie eksperymentalnej i tzw. mowizmowi (z fr. mauvais).
Publikował liryczno-filozoficzne książki na pograniczu wspomnień i prozy -
Święta studnia (1967, wydanie polskie 1968),
Trawa zapomnienia (1967, wydanie polskie 1969),
Klocek (1969, wydanie polskie 1971).

źródło : wikipedia.pl

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O P R S Ś T U W Y Z Ź Ż