<<< Powrót
Opis

Adam Bernard Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku[1][2][3], zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz i publicysta polityczny. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle, a nawet za jednego z największych na skalę europejską. Określany też przez innych, jako poeta przeobrażeń oraz bard słowiański.

Członek stowarzyszenia Filomatów, mesjanista związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego.

Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, zarówno w ojczyźnie jak i w zachodniej Europie porównywany do Byrona i Goethego.

W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France.

Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu "Dziady" oraz epopei narodowej "Pan Tadeusz" uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Dzieła

 
Poezje t. 1 – wydane w Wilnie w roku 1822; zawierały Ballady i romanse, a także przedmowę O poezji romantycznej. Ten tom poezji miał przełomowe znaczenie w literaturze polskiej, zapoczątkowując nurt romantyczny oparty o ludowość, poezję ludową, obyczaje i wyobrażenia ludu

Poezje t. 2 – wydane w roku 1823, zawierały Grażynę oraz II i IV część Dziadów;Sonety krymskie – wydane w roku 1826 w Rosji;

W Dreźnie powstała III część Dziadów – najwybitniejszy polski dramat romantyczny, napisany wiosną 1832 roku;

Konrad Wallenrod – wydane w roku 1828 w Rosji;

Pan Tadeusz czyli ostatni Zajazd na Litwie – epopeja napisana w Paryżu w latach 1832–1834, wydana w 1834 roku. W Panu Tadeuszu Mickiewicz przedstawił romantyczną i pełną nostalgii wizję Polski szlacheckiej;Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego – broszura polityczna z 1832 roku;

Prelekcje paryskie – cykl wykładów Mickiewicza na temat literatury słowiańskiej wygłoszony w Collège de France w latach 1840-44; pierwsze wydania były redagowane przez Mickiewicza;

Liryki lozańskie wydane dopiero pośmiertnie;

Pisana przez całe życie I część Dziadów, ukazuje się prawdopodobnie na początku 1821 roku;

Historia przyszłości – traktat prekursorski wobec osiągnięć europejskiej fantastyki naukowej. Mickiewicz zniszczył rękopisy dzieła, zachowało się jedynie kilka kart oraz relacje przyjaciół autora;

Konfederaci barscy (fr. Les confédérés de Bar) – dramat z 1836 roku.

 

źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Mickiewicz

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O P R S Ś T U W Y Z Ź Ż