Mikołaj Kopernik (łac. Nicolaus Copernicus Torinensis lub Thorunensis lub Torunensis, niem. Nikolaus Kopernikus; – polski astronom, matematyk, prawnik, ekonomista, strateg, lekarz, astrolog[4][5], tłumacz, kanclerz kapituły warmińskiej od 1511, kanonik warmiński, scholastyk wrocławski.

Jego najważniejszym dziełem jest De revolutionibus orbium coelestium – O obrotach sfer niebieskich. Pracował nad nim w latach 1515–1530, ale ukazało się dopiero w lutym 1543 roku w Norymberdze. Opisał w nim heliocentryczną wizję wszechświata na tyle szczegółowo, że mogła stać się naukowo użyteczna. Dzieło to wywołało jedną z najważniejszych rewolucji naukowych od czasów starożytnych, nazywaną niekiedy przewrotem kopernikańskim.

Mikołaj Kopernik urodził się 19 lutego 1473 roku w Toruniu, przy ul. Św. Anny (obecnie ul. Kopernika), w rodzinie kupca Mikołaja i Barbary pochodzącej z rodziny Watzenrode (zm. 24 maja 1543 we Fromborku).

Ród Koperników pochodził ze śląskiej wsi Koperniki nieopodal Nysy. Pod koniec XIV wieku członkowie tej rodziny osiedlali się w większych miastach Polski, księstw śląskich i zakonu krzyżackiego. Ojciec astronoma Mikołaj Starszy został przyjęty do prawa miejskiego w Krakowie. W źródłach jest po raz pierwszy poświadczony w 1448 jako krakowski kupiec-hurtownik, prowadzący handel miedzią z Gdańskiem. W czasie wojny trzynastoletniej w sierpniu 1454 brał udział w negocjacjach finansowych pomiędzy kardynałem Zbigniewem Oleśnickim a stanami pruskimi. W 1458 przeniósł się do Torunia, gdzie ok. 1464 zawarł małżeństwo z Barbarą Watzenrode.

Z małżeństwa z Barbarą Mikołaj miał czworo dzieci: Andrzeja, Barbarę, Katarzynę i Mikołaja. Osieroconym po śmierci ojca Mikołajem zaopiekował się brat matki Łukasz Watzenrode, wybrany w 1489 roku na biskupa warmińskiego.